Despot Stefan Lazarević, bio je sin kneza Lazara i kneginje Milice. Za njega se kaže da predstavlja gorostasnu figuru srpske istorije, pa je u narodu nazivan i Visoki Stefan.
Sa 13 godina, započinje svoju vladavinu i na svoja pleća uzima Srbiju. Koja je tada opterećena materijalnim i ljudskim žrtvama, u kojoj vlada bezvlašće i strah od turske najezde.
Istoričar Nebojša Damjanović dotakao se ove istorijske figure gostujući u emisiji Puls Srbije na Kurir televiziji.
– U srednjem veku, ono što pouzdano znamo, nisu bili samo ratni sukobi. Turci su od 11. veka gospodari male Azije. Stefan Lazarević sin kosovskog mučenika Kneza Lazara je svoju sestru odveo u harem, čoveku koji je ubio njegovog oca, odnosno Bajazitu. To je zato što je politička potreba u prvom planu – rekao je istoričar.
– Potom je Stefan Lazarević naš vladar, vitez, pisac, vodio i turske trupe. Pa recimo u čuvenoj bici kod Nikopolja on je vodio pomoćne trupe, koja u evropskoj istoriji ima viši rang nego Kosovska bitka. Naš vladar, despot, oni ga vide i kao sveca, u toj čuvenoj bici ruši barjak zapadnih hrišćana, obara krstaški barjak i doprinosi muslimanskoj pobedi. On je veoma zaslužan za uspeh Osmanskog carstva. Na kraju u poslednjih bici njegovog gospodara Bajazita, kome je i sestru odveo, kod Angore odnosno današnje Ankare Stefan Lazarević ostaje do kraja veran. Mnogi tuski begovi su pobegli na protivničku stranu, ali naš vitez je ostao do kraja veran čoveku koji mu je ubio oca, ali on je znao da na taj način štiti Srbiju – rekao je istoričar.
